Morfolojik Özellikler: Boynu bariz şekilde ince olan bu türün vücut boyu 150 cm. kadar olabilir. Preocularia 1, nadiren 2, postocularia 3, nadiren 2 veya 4 olabilir. Supralabialia 7, nadiren 6 veya 8 tanedir. Karinalı sırt pulları gövde ortasında genellikle 19, nadiren 17 veya 18 sıralıdır. Ventralia 162-184, subcaudalia 50-80 arasında değişir. Sırt taraf gri veya esmer kahverengi, nadiren siyah, ender olarak albino fertlere de rastlanır. Sırtta iki açık renkli boyuna çizgi genellikle mevcut, bazen de fark edilmez. Bu çizgilerin arasında ve yanlarında siyah lekeler bulunur. Başın arka yanlarında sarı ay lekeleri genellikle barizdir. Gövde yanlarında da bir sıra siyah leke bulunur. Alt taraf sarımsı beyaz, sık veya seyrek siyah lekelidir.

Biyolojik-Ekolojik Özellikler:Daha çok suya yakın çayırlık ve taşlık kısımlarda yaşar. Durgun ve akarsularla, tarla ve bahçe araları ile evlerde de bulunur. Yakalandıklarında ısırmazlar ancak fena kokan gazla karışık bir sıvı salarlar. Bazen de sırt üstü yatıp ağzını açarak ölü taklidi yaparlar. Besinlerini kurbağa türleri, küçük balık ve kemiriciler teşkil eder. Bir dişi 6-13 yumurta bırakır. Bazen aynı yere çok sayıda dişi yumurta bırakır.

Coğrafi Dağılış: Tür Kıbrıs Adası, Avrupa, Kuzeybatı Afrika ve doğuya doğru Orta Asya’ya kadar yayılmıştır. Vertikal dağılışı 2400 m.’ye kadardır. Bu tür sucul ortamlara uyumu nedeniyle, Kıbrıs’ın en nadir görülen, keza en nazik ve tükenme tehlikesi altında olan yılanlarından birisidir. 1960’lı yıllardan beridir soyunun tükendiğine inanılmıştı (Schmidtler, 1984; Osenegg, 1989; Schätti & Sigg, 1989).Wiedl & Böhme (1992) görünüş olarak hiç dokunulmamış ve üreyebilen bir populasyonu Troodos Dağlarının kuzey eteklerinde (Lefkoşe Bölgesi) yeniden keşfetmişlerdir. Ada’nın güneyinde bu türün alttür durumu açık değildir (N. n. cypriaca?)(Böhme & Wiedl, 1994). Kuzey Kıbrıs’ta canlı örneğe rastlanmamış olmakla birlikte, Kıbrıs’ta olduğu bilinen bu yılanın birkaç kanıt örneğinden biri Gönyeli-Lefkoşe’dendir (ZDEU 117/1960). Bu durum, türün önceleri, şimdiki gibi daha yüksek ve daha soğuk irtifalara sınırlanmasından ziyade, daha geniş bir dağılış sahasına sahip olduğunu işaret eder. Elimizdeki örneğe dayanarak Kuzey Kıbrıs’ta N. n. persa (Pallas.1814) alttürünün bulunduğu söylenebilir (Göçmen et al., 1996a).